भिरभिर दोघं निळ्याशा नभात
चांदण्यात कधि.. भरल्या ढगात
बागडतं स्वैर स्वप्नाच्या जगात
तुझं मन माझं मन...
होऊनि अल्लड प्रितीत थिजलेलं
गंधाळून कधि मिठीत निजलेलं
प्राजक्ताची धुंद पहाट भिजलेलं
तुझं मन माझं मन...
साठलेले मनी आठवांचे संग
रेंगाळती ओठी आठवांचे रंग
सजल्या नयनी आठवात दंग
तुझं मन माझं मन...
चांदण्यांनी वेढलेली एक रात
नजरेनं छेडलेली वेडी बात
प्रितवेडं होऊनिया गूज गात
तुझं मन माझं मन...
नजरेला पुरे उरे एक ध्यास
वाटतात खरे आता खोटे भास
एकरुप झाले घेई एक श्वास
तुझं मन माझं मन...
--शब्द्सखा!
तुझं मन माझं मन...
आठवण
पेटलेल्या गुलमोहरालाही
उन्हाची झळ लागावी
उन्हानंही स्व:तला
स्व:तच कसंबसं सोसावं
रेडीओवर लागलेलं
’ए दील ए नादान...’ कानात घुमावं
लता मध्येच थांबल्यावर
गाणं अधिकच गहिरं वाटावं
वार्यावरती उडणार्या
एखाद्या वाळल्या पानाचं
फ़िरुन फ़िरुन पुन्हा
आपल्याच अंगणात येणं
सारे रस्ते पोरके
पेटलेले आभाळ
कोमेजलेली झाडं
रंग उडालेली फ़ुलं
वार्यानं हलणारं खिडकीच दार
अर्ध्या उघडल्या खिडकीतून
अंगावर येणारी उन्हाची एखादी तिरीप
सारं सारं भकास...
मनात रेंगाळणारी एखादी आठवण
अन खिडकीच्या गजांना धरुन शुन्यात हरवलेली नजर
--शब्द्सखा!
Subscribe to:
Posts (Atom)
