ओढू किती मुखवटे?
शोधू कुठे मुखवटे?
का चेहरे हरवले?
उरले असे मुखवटे
खोटेच भाव सारे
येथे खरे मुखवटे
बघ पापणी ढळाली
का काढले मुखवटे?
जगणे खरे न येथे
येथे बरे मुखवटे
बाजार आज भरला
विकती इथे मुखवटे
--शब्द्सखा!
मुखवटे
भिजलेले थेंब...
आज पुन्हा माझ्याकडे पाऊस पडला.....................................
भिजलेले थेंब आता
निथळतील पानावर
ओले थेंब...ओल त्यांची
भिज सार्‍या रानभर
वाट पाण्याखाली खोल
वर हिरवे डोंगर
निळ्या नभाळीचे मेघ
उतरले भुईवर
सर सर...सर आली
सुरा सुरात थेंब गाती
एक झुळुक वार्‍याची
कशी सरिला छेडती
एका फ़ुलावर एक थेंब
असा सजला...हसला
फ़ुल लाजले...खुलले
थेंब रुपाला भुलला
ओलं मन..ओलं तन
ओले थेंब अंगावर
आठवात एक फ़ुल
गंध त्याचा मनभर
--शब्द्सखा !
धरा भिजली भिजली
धरा भिजली भिजली
ओल्या मातीला सुवास
थेंब इवलेसे झाले
पाना फ़ुलांची आरास
चिंब पाखरांना आता
गीत प्रेमाचे स्फ़ुरले
आपल्या गं मिलनाचे
थेंब हवेत तरले
असा विसावला सये
एक थेंब तुझ्या गाली
मीही वाटे थेंब व्हावे
तुझ्या ओठांची गं लाली
थेंब कोवळे कोवळे
असे मनी पाझरती
सूर तुझ्याच प्रेमाचे
असे शब्दात झरती
ओले चिंब पावसाला
तुझ्या रुपानेच केले
भिजवुन मला थेंब
तुझ्या केसुत विरले
--शब्द्सखा!
गझल
उरावी गझल
तरावी गझल
शब्दांनी सदा
करावी गझल
भटांची मात्र
स्मरावी गझल
तनात मनात
शिरावी गझल
पुन्हा मैफ़ली
फ़िरावी गझल
मराठी शान
ठरावी गझल
--शब्द्सखा!
तुझ्या अजुन आठवणी हव्या होत्या
सांज उतरली सख्या
हळवार लाली पसरली क्षितीजावर
पाखरांचे थवे परतताना घरट्यांत
अन अशावेळी मी निघते तुझ्या भेटीला
आँफ़िस सुटल्यानंतर आपली भेटायची जागा...
ते चहाचं हाँटेल...
त्या रस्त्यावरुन मनसोक्त हिंडणं.
.दररोज जणू पहिल्यांदाच भेटणारे आपण..
पुन्हा एकदा भेटतो...आज...
तू मला घडवलंस...
माझ्याशी माझं नातं जडवलंस..
प्रत्येक क्षण जगायला शिकवलंस
इतकं सगळं करुनही सख्या
ऐन शेवटी रडवलंस..
आज दु:खी नाही रे मी
असुच कशी दु:खी...
तुझी साथ आहेच बरोबर
त्या आठवणींसंगे...
पण...तुझ्या अजुन आठवणी हव्या होत्या रे...
सख्या, थोड्याश्या आठवणी देण्यासाठी तरी ये ना रे...
--शब्द्सखा!
तुझ्या आठवणींच्या साठवणी
दीपा आणी गणेशच्या कवितेवरुन....
अपराध घडु पाहतोय पुन्हा
मन जडु पाहतंय पुन्हा
अल्ल्ड मन..वार्‍यासवे
इकडे तिकडे उडु पाहतंय पुन्हा
अन तुझाही दुजोरा
मला वार्‍याबरोबर वाहवायला
तु दुष्ट आहेस खरा
नवं जग देतोयसं मला जगायला
सिता पत्नि होती प्रभुरामांची...
मी सिता नाही रे
पण हो..पत्नि मात्र आहे तुझी
सितेसारखं थोडंसं जगु दे रे
आणी मी कुठे एकटी..
संगे आहेत की तुझ्या आठवणी
आणी घरभर दाटलेल्या
तुझ्या आठवणींच्या साठवणी...--शब्द्सखा!
तू सर्वशक्ति.. तू सर्वसाक्षी
तू सर्वशक्ति.. तू सर्वसाक्षी
तू सर्वव्यापी.. तू सर्वगुणी
तू चराचर..तू निरंतर
आशीष असुदे मी पामर
तू रात तुच दीन
जल, थल, अत्र तत्र तुच तू
अणू रेणुत व्यापलास तू
तनी मनी वसलास तू
कामधेनु तू, तुच वत्सला
तू इंद्रायणी,सावळ्या तुच विठठला
तू धरा..अंबरात साठलास तू
दशदिशा..पाताळही गाठलास तू
शोधु तुला कुठे मी?
मिटता डोळे सुडौल देह डोळ्यात दाटलास तू
!! श्रीगुरुदेव !!
कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो
देव च्या कवितेला रिप्लाय देताना.............
---------------------------------------
तू दिली डायरी जी
अजुन कोरीच ठेवली मी
का म्हणुन नको विचारुस
कारण,कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो...
कोरी डायरी माझी
अन कोरीच माझी कहाणी
वेड्या मनाला तरी वाटते का?
कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो...
मी चित्र रंगवले होते आपले
पण पाऊस कोसळला असा
जणु जाणतो तोही हे की
कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो...
सापडेल जेव्हा तुला डायरी माझी
नकोस ढाळु अश्रु एकही
राहु देत कोरेच कागद सगळे
तुही जाणशील..खरचं कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो...
डायरी कोरी असली तरी
वाटेल तशा रेघा ओढु नकोस..
अगं वेडे..कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो.
डायरीचं आयुष्य किती
ती कोरी आहे तोपर्यंतच, नंतर शब्दांची...
म्हणुनच..कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो
शब्द बरसु लागतील
पानं हरवुन जातील सगळी...कविताच उरतील
काही वेळ फ़क्त..कोर्‍या कागदांनाही अर्थ असतो
--शब्दसखा!
अखंड प्रवास
क्षणभंगुर जिणे
जिंकणे कितीक... कितीक हरणे...
एक श्वास तूटता
तुटतील सगळी नाती
हिशेब लावण्या
कित्येक क्षण जाती
सांज ढळेल कधिही
अंधार दाटेल रे
माझे कितीही म्हटले
संगे काय साठेल रे
मी कोण?
हजारो माझेच मला भास
परी मी न कुणाचा
हा फ़क्त अखंड प्रवास......................................
--शब्द्सखा!
कुंकवाचा करंडा....
दीपा आणी गणेशच्या कवितेवरुन....
सात फ़ेरे घेतले होतेस तू
सात वचनं दिली होतीस तू
सात जन्म साथ निभावणार होतास तू
झुठ सारं...
तुझी वचनं झुठ...
तुझं अस्तित्व झुठं...
अस्तित्व एकचं....मी एकटी तुझ्यावीना!
तू तर सुटलास रे..
झाल्या असतील वेदना तुला
मला सोडुन जाताना...
पण त्या क्षणभर होत्या...
अन मी...
मी मरतेय क्षणोक्षणी ..
अन श्वासागणीक सरतेय
.............सरेल मीही कधीतरी अशीच तुझ्यासारखी
कदाचित तुझ्यासाठी....
पण तोपर्यंत...
तोपर्यंत मला जगावं लागणार आहे
एकटीलाच...
तुझी विधवा म्हणुन...
एक अबला म्हणुन...
कारण...कारण आता सांडलाय माझ्या कुंकवाचा करंडा....
Subscribe to:
Posts (Atom)
