तुझ्यासाठी

ये माझ्या गं वसतीला
बस जरा सोबतीला
काळजाच्या आत खोल...सारे बोल..तुझ्यासाठी

तुझ्या मनात राहिल
जन्म आंदण वाहील
पापण्यांचे जरी घाव...माझी धाव..तुझ्यासाठी

माझ्या डोळ्यातली नीज
खुळी प्रेमातली भीज
हरएक श्वास माझा...ध्यास माझा..तुझ्यासाठी

अंधारता पायवाट
कधी काळोखात दाट
सोबतीला हात माझा..साथ माझा..तुझ्यासाठी


--शब्द्सखा!

तनहाई..

दुपहरें ऐसी लगती हैं, बिना मोहरों के खाली खाने रखे हैं,
ना कोई खेलने वाला है बाज़ी, और ना कोई चाल चलता है

- गुलजार(from movie Raincoat)


सडकों पें, गलियों मे,
घर घर कि दिवारों पे
कुछ बाकिसा निशाण छोड गया है
...
तनहाईयोंका कैसा ये मौसम था
यादों को जो जिंदा कर गया है...

बहारे थी अभी,
फ़ूल भी महके थे,
एक झोंका कोइ सुखासा कर गया है
...
तनहाईयोंका कैसा ये मौसम था
यादों को जो जिंदा कर गया है...

--शब्दसखा!


बारिश की बुंदे बेमौसम बरसती है
रुकी सी जिंदगी फ़िर से उलझती है
आजकल,
तनहाई हमारी गलियोंसे से गुजरती है...

--शब्दसखा!


...
फ़ुरसत मे गुफ़्तगू हमसे
तनहाई भी हमारी कहा करती है
पतझड की कैसी ये उम्र है
तनहाई ही इसमे तनहा रहा करती है

--शब्दसखा!

...
ऋत ये कैसी है तनहाई की
अश्क भी आपके सवरते होंगे
यादे बरसती होगी आजकल
जिनमे कभी हमारा बसेरा था..

--शब्द्सखा!

मला तुला साँरी म्हणायचं होतं

माझ्यावर तुझं निरागसपणे प्रेम करणं
अन तुझ्यावर माझं उगाचच वैतागणं
हर एक रुसल्या क्षणाला तुझ्या खुलवायचं होतं..
मला तुला साँरी म्हणायचं होतं...

मी गेलो तेव्हा पाऊस थांबला असेल
तुझ्या मनात वेदनांचा पूर दाटला असेल
गहिवरल्या तुझ्या त्या मनाचा किनारा व्हायचं होतं
मला तुला साँरी म्हणायचं होतं...

गर्दित असताना हुंदके टाळले असतील,
आठवणींत माझ्या तू टिपंही गाळली असतील
तुझ्या हुंदक्यांचा मला आधार व्हायचं होतं
मला तुला साँरी म्हणायचं होतं...

तुझी हासवं आठवतात,
तुझी आसवंही आठवतात
हासवांना जपत तुझ्या आसवांना टीपायचं होतं
मला तुला साँरी म्हणायचं होतं...

जाणतो मी..
आभाळभर मनात तुझ्या मीच उरलेलो,
तरिही पुन्हा मला ’माफ़ केलं..!’ असं ऐकायचं होतं
मला तुला साँरी म्हणायचं होतं...

--शब्दसखा!

कातरवेळ

दिवस संपेल कसातरी
अन संध्याकाळ होईल
हूरहूरणारं तुझं मन
कातरवेळेत निघून जाईल

बावरं मन तुझ्याशी
परक्यासारखं वागेल
तुझ्यापासून..जगापासून दूर..
आठवणींच्या मागं लागेल

तुझ्या आठवणीत असेल मी
समुद्रकिनारा असेल
खुलणारी सांजही असेल एखादी

गर्दिचा गोंगाट, गाड्यांची घरघर,
अन बाजूच्या सीटवर बसलेला मी..
तुझं आवडतं हाँटेल,
त्यासाठी उन्हात लावलेली रांग असेल..

गप्पा मारत उन्हातंन केलेली रपेट
तुझी माझी प्रत्येक भेट असेल..

तुझ्या आठवणींत,
स्पर्शांमधला मोहर असेल
श्वासांचा बहर असेल
ओठांमध्ये भिनलेली
ओठांची लहर असेल

तुझ्या आठवणीत असेल,
तुझी वाट पाहणारा मी
मला भेटण्यासाठीची तुझी लगबग
खास माझ्यासाठीचं तुझं सजणं असेल
तुझी वाट पाहताना माझं झुरणं असेल
तुझ्या हातातलं मी छेडलेलं कंगण असेल
तुला वाहिलेलं मनाचं आंदण असेल


निघण्याची जवळ आलेली वेळ
जड झालेली पावलं
दूर होतानाची एखादी संध्याकाळ
अन पाठमोरा मीही असेल... तुझ्या आठवणीत

भिजल्या पापण्यांनी मारलेली मिठी असेल
माझ्यासाठी लिहीलेली चिठ्ठी असेल

हे सारं आठवताना आजही
तुझ्या डोळ्यात पुन्हा
तेच पाणी दाटून येईल

...
दिवस संपेल कसातरी
अन संध्याकाळ होईल
हूरहूरणारं तुझं मन
कातरवेळेत निघून जाईल


--शब्द्सखा!

बालपणाला मायेचं अंगण होतं

बागडायला नितळसं आभाळ
अन फ़ुलायला खुलं रान होतं...

घरीदारी आणिक अवतीभवती
प्रेमाचं एक हळवार गोंदण होतं
खरंच,
बालपणाला मायेचं अंगण होतं

आजीच्या मायेची ओढ होती
अन आजोबांकडे हट्ट असायचे...

अजाणत्याशा पाखराला असं
प्रेमाचं लाभलेलं आंदण होतं
खरंच,
बालपणाला मायेचं अंगण होतं

गोष्टींत रमायचो, मनमुराद बागडायचो
आईवर रागवायचो, कधी रुसायचो...

लहाणपणी कौतुकानं सार्‍यांवर
माझ्या हट्टांच असं बंधन होतं
खरंच,
बालपणाला मायेचं अंगण होतं

आईचे धपाटे, बाबांचं जपणं
भावंडांचं सांभाळण असायचं...

खेळताना धडपडल्यावर नेहमी
मित्रांचं अवतिभवती रिंगण होतं
खरंच,
बालपणाला मायेचं अंगण होतं

बालपणीच्या आठवांचे दीवे अताशा
रोज रात्री आकाशात लुकलुकतात
हरवल्या त्या क्षणांच्या भेटीगाठी
कधीकधी आठवणीत झगमगतात

--शब्द्सखा!

का असे वागणे हे

नकोत सबबी आता
पुरे झाले बहाणे
का असे वागणे हे
होऊन उगी शहाणे
.....का असे वागणे हे
होऊन उगी शहाणे


बंध अंतरीचे खोल
काळजावरी अन वार
सोसून सारे रागरंग
जुलमी हे दूर रहाणे
.....का असे वागणे हे
होऊन उगी शहाणे

मल्हार गायचा
कधी जो ऐनवेळी
पावसाचे अताशा
होते उदास गाणे
...का असे वागणे हे
होऊन उगी शहाणे

लवत्या पापण्यांना
किती धीर द्यावा
स्वप्नी पुन्हा तुला मी
कितीदा पहाणे
...का असे वागणे हे
होऊन उगी शहाणे

....शब्दसखा

तुझं मन माझं मन...

भिरभिर दोघं निळ्याशा नभात
चांदण्यात कधि.. भरल्या ढगात
बागडतं स्वैर स्वप्नाच्या जगात
तुझं मन माझं मन...

होऊनि अल्लड प्रितीत थिजलेलं
गंधाळून कधि मिठीत निजलेलं
प्राजक्ताची धुंद पहाट भिजलेलं
तुझं मन माझं मन...

साठलेले मनी आठवांचे संग
रेंगाळती ओठी आठवांचे रंग
सजल्या नयनी आठवात दंग
तुझं मन माझं मन...

चांदण्यांनी वेढलेली एक रात
नजरेनं छेडलेली वेडी बात
प्रितवेडं होऊनिया गूज गात
तुझं मन माझं मन...

नजरेला पुरे उरे एक ध्यास
वाटतात खरे आता खोटे भास
एकरुप झाले घेई एक श्वास
तुझं मन माझं मन...


--शब्द्सखा!

आठवण

पेटलेल्या गुलमोहरालाही
उन्हाची झळ लागावी
उन्हानंही स्व:तला
स्व:तच कसंबसं सोसावं

रेडीओवर लागलेलं
’ए दील ए नादान...’ कानात घुमावं
लता मध्येच थांबल्यावर
गाणं अधिकच गहिरं वाटावं

वार्‍यावरती उडणार्‍या
एखाद्या वाळल्या पानाचं
फ़िरुन फ़िरुन पुन्हा
आपल्याच अंगणात येणं

सारे रस्ते पोरके
पेटलेले आभाळ
कोमेजलेली झाडं
रंग उडालेली फ़ुलं
वार्‍यानं हलणारं खिडकीच दार
अर्ध्या उघडल्या खिडकीतून
अंगावर येणारी उन्हाची एखादी तिरीप
सारं सारं भकास...

मनात रेंगाळणारी एखादी आठवण
अन खिडकीच्या गजांना धरुन शुन्यात हरवलेली नजर

--शब्द्सखा!

स्वप्नराणी

स्वप्नांचा तुझिया
मीच गाव आहे
आसवे तुझी गळाली
तो प्रेमभाव आहे

तोडशील नाते
तोडशील बंध
मनात माझा दरवळ गं
रमते..भिनते..मनात माझ्या
हरपल तुझाच परिमळ गं

स्वप्न सजवतो
स्वप्न रमवतो
होते तू मग प्रेमदिवाणी
पुन्हा पुन्हा मी स्वप्न जमवतो

जुनी कहाणी
नको विराणी
जडसर वाणी
नयनी पाणी.........

स्वप्नराणी,
ये फ़ुलोनी
दे मोहरुनी
तू हो चांदणी
उतर अंगणी
सारे सारे हे
या स्वप्नांनी

--शब्द्सखा!

सांग ना गं वेडे जरा

कुजबुज सांजवारा
देई हलका इशारा
तुझे केस भुरभुर
तनामनात शहारा

कसा खळाळ नदिचा
वेड्या सागरा भरती
रात रंगती संगती
वेडया किनार्‍यावरती

होई पहाट गुलाबी
दव थिजते लाजते
तुझ्या मिठीत मग
ही पहाट सजते

एक दव तुझ्या गाली
लाली खुलते खुलते
सांग ना गं वेडे जरा
अशी कशानं खुलते?

--शब्द्सखा!