अशाच एका भकास तापलेल्या दुपारी..
घरात उन्हं...दारात उन्हं..
जळलेली शरीरं..करपलेली मनं...
रस्त्याच्या कडेला रडणारं पोर
मातीला उगाचच चाटणार ढोर
वाळलेलं झाडं...वाळलेलं पान...
प्रत्येक जीवानं जपलेला त्राण..
डोळ्यात उभी कोरडीचा आसवं
रस्त्यावर दाटलेलं पाणी फ़सवं
जळालेली शेतं...जळालेली रानं..
पाखरांच्या ओठात उदास गाणं..
विहीरीत खोल काळे खडक..
पेटलेला सुर्य लालभडक...
दावणीची दावं तुटणारी...
वासरांची घरं सुटणारी
महाग पाणी...अश्रु स्वस्त...
Koradyaa आशांवर Koradiच भीस्त..
उन्हाचं तांडव पावलोपावली..
सावलीही आता शोधते सावली..
वावटळीनं घेतलेला तांबुस रंग..
झाडांची झालेली आखुड अंगं..
सुकलेले अंगण..सुकलेला पार...
सुकलेल्या शेतांचे मनावर वार...
जमीनींना रुतलेल्या खोल खोल भेगा..
भेगांनी घेतलेल्या झर्यांच्या जागा..
भयान रात्रींना अंधार गडप..
चांदण्यांचा पाऊस..कोरडीच सडक..
दूर कुठेतरी एक ढग आकाशात दिसतो..
म्हातारा नातवासमोर खोटंच हसतो..
शब्द --संदीप सुरळे
दुपारी
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 प्रतिसाद:
...सुरेख
म्हातार्याचं खोटं हासणं अस्वस्थ करून गेलं.
Thanks Harekrishnaji..
Prasada are hi satya paristhiti aahe gaavaanamadhe gahdanaari...yaapekshaahi vidaarak..
Thanks.
thanks for complements.
tuzi kavita faar chhan aahe.
mi tuzya kavita mazya blogvar takalyatra chaltil. Arthat tuzya navasakt.
- sujit
http://marathikavitaa.blogspot.com/
भयान रात्रींना अंधार गडप..
चांदण्यांचा पाऊस..कोरडीच सडक..
दूर कुठेतरी एक ढग आकाशात दिसतो..
म्हातारा नातवासमोर खोटंच हसतो..
hridhayala ghare padat jate re kavita
khoop chan keep it up!
Post a Comment