आसवांचा सडा...

सांगायचे नाही सगळे सांगावेसे वाटले तरी
रोखायचे नाहीत आसवे डोळ्यातून सुटले तरी
मोडायचे सारे नियम, तोडायचे सारे बंध
भरल्या मनाला वाहू द्यायच...व्हायचं निर्बंध
झेलायचा पाऊस, पेलायचा वादळवारा
समजायचं..प्रत्येकाचा असेल असा पसारा !
ओलसर कडा...
खोलवर तडा...
आसवांचा सडा...
तळहातावर झेलायचा....
निरखून पहायचं आसवांच तळं
दिसेल का कुठं आकाश निळं?
शोधत शोधत तळाशी जायचं
तळ्यात शिरून तळ्याचं व्हायचं
आपलीच आसवं आपण लपवतो
मुखवट्यात राहून हसू खपवतो
कधी कधी रडावं..
ढळावं...
भिजावं..आपल्याच अश्रुंत
मायेनं एखादा हात पुढं येईल
साचलेल्य तळ्याला वाहून नेईल...