किती रे वेड लावशील?
तुझ्या या नादमय बासरीने..
हरवायला होतं..
पाऊल नीघता नीघत नाही....
उन पाऊस..पावलं काहीच बघत नाही...
जरी मी म्हणते,
थांबव तुझी बासरी...
तरीही तू छेडत रहा तीच धून...
प्रेमधून...
काळजात उतरते...
तुझं प्रेम बनुन!
--शब्दसखा!
प्रेमधून...
Labels: कलेचं मूल्य(आँर्कूट थ्रेडवरील)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 प्रतिसाद:
Post a Comment