तुझ्याच वाटेकडं...

तु आता कधी परतुन येणार नाहीस
माझ्याशी कधी प्रेमानं हसणारही नाहीस
असलं जरी हे सत्य, ऐकत नाही मन वेडं
बसतं डोळे लावुन तुझ्याच वाटेकडं.

तुझ्या आवडीचा मोगरा तर आजही खुलतो
पण तुझ्या प्रतिक्षेनंतर त्याला पुन्हा सुकावचं लागतं
आणि तुझ्याच स्वागतासाठी बरसतातही जलधारा
पण त्यातही आता कधी भिजत नाही तुझी वाट
आता तर पेनातील शाई संपत आली
आणि कागदांचे थवेही एक एक करुन ऊडाले
तुझ्या प्रेमाचे ते चारच क्षण
पण स्व:तला कविता म्हणवुन कागदावर ऊतरले
माझ्या अंगणात तुझं प्रेमाचं पाऊल अलगद पडेल
मग तुझ्याकडं बघुन हसणारा मोगरा पुन्हा एकदा खुलेल
पुन्हा बरसतील त्याच जलधारा
वाहील पुन्हा तोच अवखळ वारा
पुन्हा तो श्रावण येईल...
ती सुनी मॆफ़ल पुन्हा एकदा गायील...
अशा आणि अशाच कितीतरी स्वप्नांनी दाटुन येते पहाट
पण.......
पण दुपारच्या ऊन्हात ही सगळी स्वप्न विरतात
आणि डोळे पुन्हा फ़िरतात...तुझ्याच वाटेकडं
वाळवंटी वाटेकडं.....
मॄगजळाकडं...